HET MOET

Op de valreep. Maar het moet. De laatste dag van de eerste maand van het jaar. Het moet. Mijn blog is leeg en moet weer gevuld worden. Vandaag nog op deze laatste dag van de officiële solden. Het moet. Ik moet opnieuw in mijn pen kruipen, in actie schieten. Schrijven is de boodschap. Zeker vandaag op deze gedichtendag. De start van de week van de poëzie. Nee verwacht je niet aan gedichten en poëzie van mijn hand. Dat is niet echt mijn ding. Rijmelarij dat wel. Je kent dat, voor een verjaardagskaart van een of andere vriend, vriendin of familielid veraf of dichtbij. 

Benieuwd ben ik wanneer je dit eerste schrijverijtje van het jaar zal lezen. Vanavond nog voor het slapen gaan? Op de rand van je bed in je nachtgewaad? Tanden gepoetst? Of in het midden van de nacht omdat je de slaap niet kan vatten? Of ‘s morgenvroeg voor de haan driemaal zal kraaien misschien? In de douche of je ligbad – voorzichtigheid is geboden want smartphones en tablets zijn beperkt waterdicht. Of lees je het aan het ontbijt? Op bus of tram? In de file als verstrooiing? Of stiekem op het werk tussen twee opdrachten door? Tijdens de koffie- of theepauze met een lekker koek of stuk gebak? Overschot van gisteren. Misschien lees je dit wel bij het middagmaal? Tussen de soep en de patatten (aardappelen). Of heel snel nog voor je middagdutje? Op je tablet? Je smartphone? Je vaste PC? Nog snel voor je boodschappen doet? Misschien neem je wel uitgebreid de tijd? Je leest het niet eenmaal maar meermaals? Als aangenaam tijdverdrijf of omdat je vindt dat het moet? Het moet dat is duidelijk. Vandaag nog voor de schrijver – ik dus. Vandaag nog of op een andere keer voor jij die leest.

Vorig jaar januari, in die eerste maand was ik een beetje voortvarend. Ik had me zelf voorgenomen om elke week iets te schrijven. Overmoedig waren deze voornemens. Maar het is me gelukt. Aangemoedigd door derden heb ik het initiatief genomen om een blog te starten. Vandaag bestaat hij, en leeft hij nog. (Arbeidsvreugde en fierheidsgevoel).

Mijn voornemen voor dit jaar is om elke maand minstens één schrijverijtje te publiceren. Misschien schrijf ik er wel meer en dan mogen jullie daar van genieten. Zo hoop ik toch. Nu weet je waarom het moest. Vandaag nog, nu, immédiatement, direct. Omdat ik anders mijn voornemen niet kan nakomen om elke maand van dit jaar iets te publiceren. Daarom moet het nu nog. Als toemaatje krijg je nog een stukje rijmelarij je graag aangeboden op deze gedichtendag.

B’ART

31 januari 2019

 

Veel leesplezier

Zo schrijf ik hier

Op deze gedichten dag

Als het even mag

Het is ook de week van de poëzie

Toegegeven dat heb ik niet echt onder de knie

Wat spelen met woorden en zinnen

Alles schrappen en opnieuw beginnen

Sneeuw, gevallen als een dik deken

Inspiratie voor het schrijven in de volgende weken

Dan zijn we februari, een nieuwe maand

’t Kan nog winteren maar ook stilaan naar de lente gaand

Toch sluipt er nog iets geniep

Ik wens het niet dat je geveld wordt door de griep.

En laten we zingen met zijn allen als het kon

Dat ze komen mogen de langverwachte lente, de zon.