DE GROTE SCHADUWMAN

Terwijl ik dit schrijf klinkt in mijn hoofdtelefoon de overenthousiaste stem van Bart Peeters met op de achtergrond een opgezweepte zaal die meezingt – brult op de tonen van ”lepeltjesgewijs.” Applaus.

Waar moet dit nu heen? Vrijdag 2 maart 2018. Op enkele dagen na een jaar terug. De weerman geeft code rood. Zo ook alle weerstations. Na een periode van koude en ijzige wind wordt er regen, ijzel en sneeuw verwacht. Zij die niet op de baan moeten worden aangeraden thuis te blijven. Voor ons kan het niet. Wij hebben met de kinderen en kleinkinderen een weekend geboekt in de omgeving van Durbuy. Een feestweekend voor ons beiden vijfenzestigste verjaardag. We houden de adem in. Gaat het ons lukken om nog voor de aangekondigde weersverandering op ons weekendverblijf te geraken? Een eindje voor Brussel begint het te regenen. Er zijn tonnen zout gestrooid. We geraken veilig in Durbuy waar we nog tijd vinden om een broodje te eten. En dan… dwarrelt de sneeuw met bakken uit de lucht. Met enige moeite geraken wij toch op onze bestemming. Ook de rest van het gevolg geraakt veilig op deze plek. We genieten van een winters weekend met wonderbaarlijke vergezichten bedekt met poedersuiker alsof we ontwaken in een sprookje. We fotograferen er oplos en denken al aan de kerstkaartjes voor het eind van het jaar.

Eén jaar later en enkele dagen vroeger trekken we er met z’n allen weer op uit want, goede gewoonten zijn er om te onderhouden. Je houdt het niet voor mogelijk. Precies een jaar later geeft de thermometer meer dan achttien graden. Het ene na het andere temperatuurrecord wordt gebroken voor een veel te vroege lente in de laatste dagen van februari. De klimaatsverandering tekent zich duidelijk af. Voor ons wordt het genieten in B&B De Bloesemgaard bij Anja en Gijs in het Nederlandse Eck en Wiel. De heenreis was een trekken en duwen, gasgeven en terugnemen. Aanschuiven en dan weer doorrijden. Vrijdag op de baan is niet altijd rozengeur en maneschijn. Een late namiddagzon zet B&B in warm licht. De gastvrouw en heer heten ons welkom. Een toertje doorheen het huis met de nodige uitleg geeft ons onmiddellijk een ‘thuisgevoel’. Als welkomstattentie geeft Anja ons een potje zelfgemaakte confituur. Want dit moet je weten. We verblijven in de Betuwe. Ontelbare hectaren boomgaarden strekken zich uit en leunen tegen de Utrechtse heuvelrug. Zo ver je kan zien, allemaal fruitbomen. Straks rijpen ze daar, appelen, peren, kersen, pruimen. We zijn nog een tweetal maanden te vroeg. 

Het moet hier een juweel zijn wanneer al deze fruitgaarden in de bloesem staan. Ik beeld het mij in. Sluit even de ogen en laat me strelen door de warme voorjaarszon. Hoe mooi is het om dit schouwtoneel van wit en lichtroze in je diepste vezels op te nemen. Het weekend is een afwisseling van culinaire momenten, wandelingen en fietstochtjes. Genieten van elkaar, kinderen en kleinkinderen. Grapjes en diepgaande gesprekjes. We spelen bingo en quiz. Zetten tafels en stoelen buiten en spelen gezelschapsspellen in de zalvende voorjaarszon. We nemen selfies, en trekken foto’s om mee te nemen in de herinnering. En plots staat hij voor mij, “de grote schaduwman”. Een bekende onbekende. 

De laagstaande zon maakt deze schaduw langer. Nu zie ik het, ik ben het zelf. De grote schaduwman wordt straks weer kleiner, als het voorjaar verstrijkt in de tijd en het zomer wordt. Zoals de tijd in dit weekend verstrijkt en we de kinderen en kleinkinderen op zondag in de late namiddag uitwuiven. Wij blijven nog een nachtje op ademkomen na een heerlijk gezellig, zonnig, onvergetelijk, fantastisch deugddoende stukje familie-time. Bij het ontwaken hoor ik ze weelderig fluiten, de geluksvogels, wij, dit weekend. In B&B De Bloesemgaard kwamen wij thuis. En dan, terug naar huis.

B’ART
27 februari 2019

www.benbdebloesemgaard.nl