Muziek en pakjes.

Het wordt deze week gokken om welke weervrouw/man of weervoorspelling het gelijk aan haar/zijn zijde zal halen. Gaan wij het warmterecord van 2018 verbreken? Want daar gaat het deze tijd wel om, records verbreken. Puffen en zweten dat wordt het zeker. En wat doet dat graadje meer er dan toe. Ik heb alvast mijn verzekeringsmakelaar gecontacteerd met de vraag of mijn pc verzekerd is tegen overtollig transpiratievocht.
Ik zoek even wat verkoeling en ga in gedachten enkele weken terug op een zondag in mei. Het is koud, killig en buiig. In ons dorp is er een evenement “muziek in de tuin”. Verspreid over een achttal tuinen zijn er optredens van verschillende genres. Blues, rock, koperblazers, country enz.
We stappen de fiets op en gaan op zoek naar het optreden van de koperblazers. Zwangere regenwolken weten zich te beheersen en de muzikanten kunnen naar hartenlust blazen.  Wij vinden onze plaats onder de tent. We bestellen een cava en een wit wijntje. Kwestie van op temperatuur te blijven. De tuin is recht evenredig mooi met de muziek die er gespeeld wordt. Na een halfuurtje worden de muzikanten beloond met een verdiend applaus. Wij de fiets op naar de volgende tuin. De tuin rond een kapel. Het heeft iets apart. In het echt Antwerps wordt folk gezonden en zijn de gipsy klanken nooit ver weg.  De sfeer is hoog en de temperatuur laag voor de tijd van het jaar. Voor we naar de volgende tuin fietsen besluiten we om een ommetje te maken en langs huis te rijden en ons te voorzien van een dikke trui. Bijna thuis toetert een auto langs zij. Vrienden uit de Kempen zijn ook afgezakt om dat een van hun vrienden, een ex studiegenoot in zijn tuin de rockers aan het woord en de muziek laat. We spreken daar af. Vinden een tafeltje en luisteren in de verte naar de stevige rock. En dan op naar het volgende optreden. We kiezen voor het zangkoor. Een koor samengesteld uit geëngageerde vrijwilligers en mensen met een geestelijke, sociale beperking. Zij weten op hun manier de aanwezigen meteen aan hun kant te krijgen. Hoedje af voor dit optreden. Zij genieten zichtbaar van hun optreden en wij van hun kunnen. Nog een tasje koffie of thee als opwarmer en het muzikaal feest is uit. We stellen voor aan onze vrienden om bij ons thuis aan te schuiven aan de tafel. Na enig twijfelen weten wij ze te overhalen.
De culinaire registers worden opengetrokken. Ik neem pen en papier en vraag wat zij lusten van de frituur. Een glimlach verschijnt op hun gelaat. Ze kijken met een verliefde, verlekkerde blik in elkanders ogen. Ik zie ze denken, Mmm... lekkere frietjes van de frituur. De bestelling is snel genoteerd. Vier minnietjes, een curryworst special, die onze gasten samen delen. Een gewone curryworst en een portie chickenfingers. Hun geduld wordt op de proef gesteld. Dit kille weer heeft een massa naar de frituur gelokt. Beurt afwachten. Maar het gaat snel. Thuis, de bestelling met papier op tafel. Vier bordjes en smullen maar. De lepel in de pot mayonaise als toemaatje. Het smaakt. Heeft natuurlijk ook te maken met het gezelschap. We keuvelen en halen herinnering op van vroeger. Kinderen passeren de revue. En de kleinkinderen, onze oogappels worden op hoogste schavotje geplaatst. De politieke situatie mag niet ontbreken. Het hele economisch bestel wordt op de slachtbank gelegd.
We kunnen er niet onderuit. Het groeiend koopgedrag via internet. Met een klik op de computermuis en de machine draait binnen de kortste tijd op volle toeren. Besteld voor drieëntwintig uur ‘s avonds is geleverd de volgende werkdag. De vraag die wij bijna gelijktijdig met z’n allen stellen is “moet dat wel?”. Wij zijn toch geen vragende partij. Het wordt ons opgedrongen. En het sterke van het verhaal is dat je je er snel gaat naar gedragen. Een studie wees uit dat tachtig procent van de ondervraagden helemaal niet verwacht dat alles zo snel geleverd wordt. Misschien moeten we eens een pakjes-levering-dienst telweekend organiseren. In het verlengde van het vogel-, vlinder telweekend.
Toch moet ik eerlijk toegeven dat ikzelf tot de zondaars behoor of moet ik zeggen tot de besmettelingen. Onlangs bestelde ik via de webwinkel stofzuigerzakken omdat ze in de fysieke winkel niet beschikbaar waren. Lees uit noodzaak. De dag erna stond ik op uitkijk. Pakjesdiensten snorren door de straat. Stoppen enkele huizen te vroeg of rijden door tot een eind verder in de straat. Mijn stofzuigerzakken zijn nog steeds onderweg. Het huis ligt onder het stof zo erg dat we overwegen om bij de buren aan te kloppen met de vraag of ze hun stofzuiger even willen ontlenen.
Als we het verhaal van onze gasten horen delen wij met z’n allen dezelfde gedachten en laten dit zoveel mogelijk aan ons voorbij gaan. Voor we het weten is de klok naar tweeëntwintig uur geschoven. Niet zo erg want wij moeten geen van allen nog gaan werken. Ik moet wel vroeg uit bed want ik verwacht de levering van mijn stofzuiger zakken en die zou ik niet graag missen. Zo werd een doodgewone zondag met een streepje muziek, frietjes uit het frituur en het onverwacht bezoek van twee vrienden een feestelijke dag. Meer moet dat echt niet zijn.
Dit als welgekomen verfrissing van de eerste hittegolf van dit jaar.


B’ART
23 juni 2019






Reacties

  1. mmmm honger gekregen, en niet alleen honger om meer van dit te lezen . . .

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat latere datum gelezen maar genoten van je verhaal; beeldend geschreven Bart; ik hoor de muziek en ruik de frietjes ! Groetjes !

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts