Niet in verhouding tot….

Al uren, dagen, weken, ligt ze onaangeroerd op de tafel aan het raam. Diep verlangend om aangeraakt te worden, geknuffeld, omarmd. Om opnieuw aan de slag te gaan. Zwanger van woorden, gedachten en ideeën. Ik heb het over mijn schrijverspen. Mijn vulpen. Het is mijn gewoonte om voor ik mijn verhaal intik op mijn laptop alles neer te pennen met mijn vulpen. Te schrijven en te schrappen. Zoekend naar de juiste woorden en te omschrijven wat ik voel, wat er in mij leeft. In geest en lichaam. Zo heeft mijn vulpen ook haar eigen verhaal.

Ik kreeg ze van een goede vriend die ik een dienst had bewezen. Een tijdje later stond die goede vriend plots aan mijn deur met de vraag of hij even mocht binnen komen. Uiteraard, want goede vrienden zijn altijd welkom. Dag en nacht. Die laat je nooit voor de deur staan.

Uit zijn jaszak toverde  hij een kleine attentie tevoorschijn. “Voor die bewezen dienst” zei hij. Nieuwsgierig en ongeduldig opende ik het pakje. Van verbazing werd ik een beetje draaierig en zocht steun aan een stoel die toevallig of niet naast me stond. Mijn adem stokte. Dit was niet gewoon. Het gebeurt niet zo dikwijls maar ik stond met mijn mond vol tanden. Sprakeloos. Met welke woorden ik het hem toen gezegd heb weet ik niet meer maar het moet zoiets geweest zijn als “ mijne goeie vriend, dit gaat erover, dat is te veel”. Zijn blik sprak boekdelen. Ik kon dit cadeau niet weigeren. Het stond alleszins -niet in verhouding tot- mijn bewezen dienst. Maar als ik hem mag geloven en uit zijn verhaal kon opmaken had zijn leven door mijn bewezen dienst een positieve ommekeer gemaakt.  We dronken samen nog een glas en namen afscheid. Hij de deur uit en ik zo snel mogelijk naar binnen waar ik opnieuw aandachtig het cadeau bekeek.  Mijn goede vriend had mij te grazen genomen. Op het langwerpig smal doosje dat ik uit de geschenkverpakking had gefrutseld stond het embleem van een Waterman vulpen. Niet toevallig want ik draag hetzelfde sterrenbeeld. Fijn gevonden dacht ik tot ik de vulpen ernstig bestudeerde en de gebruiksaanwijzing onder ogen nam. Lees met mij mee.

‘De Montblanc Meisterstück Great Masters collectie is een reeks die een eerbetoon brengt aan zowel de uitmuntendheid van de Meisterstück als aan de visionaire tradities van de meestervaklieden. De pen van Alligator leder benadrukt de uitzonderlijke vaardigheden van een vakman die nodig zijn om deze pen met de hand te creëren.

Tijdens de Renaissance was de Italiaanse stad Florence een bron van nieuwe ideeën in beeldende kunst, architectuur en filosofie. Tijdens deze Gouden Eeuw werden de ambachtslieden van de stad beroemd vanwege hun vakmanschap op het gebied van lederbewerking waarvan de kwaliteit en kunde in heel Europa werd bewonderd. Tot op de dag van vandaag is de stad trots op haar verfijnde lederwaren die een elegante stijl combineren met uitstekend vakmanschap. Het Florentijnse leerambacht is een inspiratiebron voor ambachtslieden over de hele wereld.

Uniek in de wereld van de schrijfkunst, elk van de Montblanc Meisterstück Great Masters schrijfinstrumenten is afgewerkt met een handgestikte naad. De dop en de houder van de Le Grand formaat schrijfinstrumenten zijn omhuld met bruin Alligator leder. De boogbrug "Ponte Vecchio" is gegraveerd als een gestileerd silhouet op de top van de pen. Het embleem van Montblanc boven op de dop is gemaakt van parelmoer. De Montblanc Meisterstück Great Masters vulpen maakt gebruik van een piston vulmechanisme en heeft een 18-karaats gouden penpunt met een gegraveerd alligator-motief.

De Montblanc Meisterstück Great Masters-collectie wordt geleverd in een stijlvolle, wit gelakte houten doos, verfraaid met een stijlvol silhouet van de beroemde brug "Ponte Vecchio".

De naam Montblanc wordt geassocieerd met waardevolle cadeaus en aandenkens: de top van buitengewoon en traditioneel vakmanschap.’ Prijs: drieduizendvijftig euro.(*)

Een glimlach verscheen op mijn gelaat. Wat een cadeau! Ik moet nu wel de originele wit gelakte houten doos waarin de Montblanc normaal verpakt zit missen. Anderzijds past deze vulpen perfect in de Waterman doos en zal ik zijn grap steeds blijven herinneren. Want grappen zijn bij mijn vriend nooit ver weg.

Toch kwam er een probleem kwam om de hoek kijken. Je moet namelijk weten dat ik linkshandig ben. Uit mijn schooltijd weet ik dat schrijven met inkt en linkshandigheid geen beste maatjes zijn. Wat je netjes probeert te schrijven met een vulpen wordt zo weer weg geveegd om dat je inkt nog nat is wanneer je hand over de pas geschreven letters schuift. Ik moest dus op zoek naar het bestaan van een sneldrogende inkt. Google werd mijn bondgenoot en ik kon de sneldrogend inkt bestellen in China. Neen, geen Chinese inkt. Wel sneldrogende vulpeninkt uit China en dat is niet hetzelfde.

Zo schreef ik fier met mijn Montblanc vulpen in sierlijk en vloeiend handschrift dit verhaal. Omdat het een tijdje geleden is dat ik nog geschreven heb kreeg ik al snel de kramp in mijn hand en moest ik mijn pen letterlijk en figuurlijk links laten liggen.

Tot slot. Dit schrijverijtje draag ik op aan mijn beste vriend waarop ik vriendelijk kwaad (*) ben. Nu ben ik eindelijk in de gelegenheid om met mijn Montblanc Meisterstück Great Masters vulpen alle belevenissen naar hartenlust zonder vegen neer te schrijven. Merci maat.

B’ART

2 augustus 2020

(*) Je zal nu ook best begrijpen waarom ik vriendelijk kwaad ben op mijn beste vriend. Op een goede vriendschap staat schijnbaar geen prijs.